25 lutego 1942 roku rozkaz Naczelnego Wodza, gen. Władysława Sikorskiego, powołał do życia 1. Dywizję Pancerną wchodzącą w skład Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Jak wspomina, Władysław Dec, Polska międzywojenna nie miała własnej jednostki pancernej. Dopiero po utworzeniu 10. Brygady Kawalerii Pancernej miało się to zmienić, choć i to nie był oddział pancerny z prawdziwego zdarzenia. Jej szlak bojowy prowadził przez podhalańskie miejscowości, Myślenice, okolice Rabki, Rzeszów. Dlatego też bardzo ważnym się stało, aby tradycje zapoczątkowe podczas kampanii wrześniowej były kontynuowane nawet po upadku polskiego państwa w 1939 roku. Na szczęście znaleźli się ludzie, którzy odbudowali państwowość Rzeczpospolitej, tworząc Polski Rząd ne Emigracji, który prężnie działał w już w kilka tygodni po październikowej kapitulacji gen. Franciszka Kleeberga, dowódcy ostatniej zorganizowanej jednostki Wojska Polskiego, która stoczyła z Niemcami bój pod Kockiem. Po rozpoczęciu odbudowy Polskich Sił Zbrojnych na terenie Francji zapadła decyzja, iż utworzona zostanie jednostka zmotoryzowana na bazie dawnej brygady płk. dypl. Stanisława Maczka. W 1940 roku utworzona zostaje 10. Brygada Pancerno-Motorowa. Polacy, .kierowani przez Maczka (awansowanego już 15 listopada 1939, w uznaniu zasług, do stopnia generała brygady), o którym jeszcze zdążymy opowiedzieć, stoczyli zwycięski bój pod Montbard. Niestety, po przegranej kampanii francuskiej alianci zmuszeni byli przenieść się na Wyspy Brytyjskie, ktore w tym czasie stanowiły ostatni bastion obronny przed ofensywą niemiecką. Tam też polscy żołnierze znowu znaleźli możliwość aktywnego wspierania wojsk sojuszniczych. Wspomnijmy teraz o człowieku, ktory zadecydował o pomyślnym rozwoju, a wcześniej w dużej mierze miał wpływ na powstanie 1. Dywizji Pancernej. Stanisław Maczek przyszedł na świat 31 marca 1892 roku w Szczerzecu. Początkowo nic nie wskazywało na jego fascynację militariami. Studiował bowiem na Uniwersytecie Lwowskim na wydziale filozoficznym. Tam dał się poznać jako zagorzały patriota. Wstąpił również do Związku Strzeleckiego. Podczas I wojny światowej służył w armii austriackiej i walczył na froncie włoskim, skąd powrócił obsypany cesarskimi odznaczeniami. 14 listopada 1918 roku zaciągnął się do Wojska Polskiego organizowanego przez Józefa Piłsudskiego. Walczył podczas starć polsko-ukraińskich, a następnie w obronie Lwowa przed Armią Czerwoną. 1 sierpnia 1923 roku został mianowany podpułkownikiem. Służył w różnych jednostkach, aż wreszcie w 1938 roku otrzymał stanowisko dowódcy w niedawno sformowanej 10. Brygadzie Kawalerii. Wraz z nią, jak już wspominaliśmy, walczył na Podhalu i w rejonie Lwowa, stawiając zaciekły opór przeważającym siłom niemieckim. 19 września zmuszony został do zakończenie swojego bojowego szlaku w Polsce i do przekroczenia granicy węgierskiej. Stamtąd przedostaje się do Francji i obejmuje szefostwo polskiego ośrodka wojskowego w Coëtquidan, gdzie formuje 10. Brygadę Kawalerii Pancernej. W październiku 1940 roku otrzymuje order Virtuti Militari w dowód zasług na froncie francuskim. Tam też rozpoczyna służbę na stanowisku dowódcy 2. Brygady Strzelców przekształconej wkrótce w 10. Brygadę Kawalerii Pancernej. Wreszcie 25 lutego Naczelny Wódz tworzy 1. Dywizję Pancerną, czyniąc tym samym gen. Maczka dowódcą pierwszej w historii pełnej dywizji pancernej działającej w szeregach armii polskiej.

Na wiosnę 1942 roku Polacy zajęli teren na południe od Edynburga na terenie Szkocji, mając przy tym pełne poparcie Scottish Command. To znamienne, iż plany Polaków przez cały czas wspierali miejscowi, niejako gospodarze polskich żołnierzy. Wspomnienia członków 1. DPanc. pełne są zachwytów nad miejscową ludnością, w którą znakomici wkomponowali się przybysze z odległego kraju. Nie było zatem problemów z aprowizacją i dość szybko przystąpiono do dokładniejszej organizacji jednostki. We wrześniu 1942 roku Władysław Dec objął w dywizji szefostwo wydziału organizacyjno-kwatermistrzowskiego. Zostawił nam pełny opis poczynań 1. Dywizji Pancernej, przebywając z nią długi szlak bojowy. Jako oddziały podstawowe w skład jednostki weszły 10. brygada kawalerii, 16. brygada czołgów, trzy pułki artylerii, batalion piechoty i brygada służb. Ogółem struktura organizacyjna 1. Dywizji Pancernej wyglądała następująco:

Kwatera Główna 1. Dywizji Pancernej

10. Brygada Kawalerii Pancernej z:
Kwaterą Główną
Szwadronem Dowodzenia
24. Pułkiem Ułanów
1. Pułkiem Pancerny
2. Pułkiem Pancerny
10. Pułkiem Dragonów

3. Brygada Strzelców z:
Kwaterą Główną
Kompanią Dowodzenią
Batalionem Strzelców Podhalańskich
8. Batalionem Strzelców Brabanckich
9. Batalion Strzelców Flandryjskich (nazwa nadana w późniejszym czasie)
1. Samodzielnym Szwadronem